آنچه خانه ما دارد و دیگران ندارند
تاریخ انتشار: ۱۶ تیر ۱۳۹۸ | کد خبر: ۲۴۳۰۸۳۵۱
اکنون با مسابقه‌هایی مواجه هستیم که مسئله‌شان صرفاً توانایی‌های فردی نه از جنسِ استعدادیابی درست، بلکه بیشتر به درد سیرک می‌خورند و نامش را اصطلاحاً استعدادیابی می‌گذارند. ۱۶ تير ۱۳۹۸ - ۱۰:۳۰ فرهنگی رادیو و تلویزیون نظرات - اخبار فرهنگی -
به گزارش خبرنگار فرهنگی خبرگزاری تسنیم، یکی از اهداف اصلی تلویزیون دست‌کم در شعار، توجه به سبک زندگی ایرانی و اسلامی است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
به عبارتی در بسیاری از برنامه‌ها نه فقط نشانی از فرهنگ ملی، دینی و سبک زندگی ایرانی و اسلامی نمی‌بینیم که شاهد تبلیغ سبک زندگی‌های غربی و تجمل‌گرایی در آن‌ها هستیم. از آن سو هم به موازات این انحراف تلویزیون با این نوع تولیدات سریالی و برنامه‌ای، نه فقط فرهنگسازی در کشور شکل نمی‌گیرد که فرهنگ کنونی جامعه هم تخریب می‌شود. لذا چنانچه قرار است تلویزیون به اهداف یاد شده دست یابد با استفاده از هنرمندان کاربلد، متخصص و حرفهای آثاری شایسته و فاخر بسازد که تعیین‌کننده دیدگاه‌های تلویزیون و مطالبات رهبری و انتظارات مردمی باشند.
اما واقعیت روی آنتن چیز دیگری را می‌گوید.
برنامه‌های تلویزیون یک رویه مشخص و معمول دارند؛ در وهله اول یک دکور با زرق و برق و اسپانسر فراهم می‌کنند و سپس تلفن‌ها را برمی‌دارند و به رابط مشخص زنگ می‌زنند. هرچه قدر بیشتر پول بدهند سلبریتی دعوت شده، معروف‌تر خواهد بود. برخی اوقات هم شبکه‌ها بر سر آوردن فلان خواننده و فلان بازیگر با هم دعوا دارند. گاهی اوقات هم می‌بینیم در یک شب خاص، یک بازیگر یا یک خواننده در دو برنامه تلویزیونی با اختلاف یک ساعت روی آنتن می‌رود.
واقعاً فلسفه برنامه‌سازی شنیدن حرفهای کلیشه‌ای از لِسان سلبریتی‌هایی است که حرف‌شان با عمل‌شان همخوانی ندارد و یا آنتن دادن به برخی از مهمانان که نوعی رپرتاژ رسانه‌ای محسوب می‌شود؟ یا اینکه قرار بود در تلویزیون یک فرهنگسازی جامعی شکل بگیرد که مخاطب به دریایی از دانش‌ها، علم‌ها و اخلاق و انسانیت دست پیدا کند. نه اینکه سلبریتی‌های متنوع، رنگ و لعاب‌های مدل‌های کت و شلوار مجریان را ببیند. قرار است در این تلویزیون، فرهنگ به طور کامل و جامع، از میان می‌رود.
شاید یکی از سرمنزل‌های اصلی ساختن برنامه‌هایی با مبنای اصلی خانواده و سبک زندگی ایرانی اسلامی است. مصداق بارز آن «خانه‌ما» هست که چندین فصل از زمان بروز و ظهور آن می‌گذرد و ویژگی‌های مهمی را به خانواده‌ها می‌آموزد. اتفاقاً تماشاگران جدی و پیگیری هم دارد؛ چرا که در «خانه ما» کلیدواژه‌های آموزه‌های دینی و اسلامی را به واقع می‌بینیم. در صورتیکه سبک زندگی غربی همه جا را فراگرفته، «قناعت» کلیدواژه اصلی این برنامه تلویزیونی است. ایده «خانه ما» با توجه به تورم و شرایط جامعه مبنای «بهتر زندگی کردن» را به رخ می‌کشد. اهالی این مسابقه، خانواده‌های کاملاً ایرانی و از جنسِ مردم عادی هستند با یک پول اندکی دوره‌ای را در قالب یک مستند مسابقه می‌گذرانند و خانواده‌محوری را به مخاطبین آموزش می‌دهند.
اصل اساسی که در بسیاری از برنامه‌های تلویزیون فراموش شده و در این مستند مسابقه می‌بینیم عنوان خانواده است که به شدت مورد احترام قرار گرفته و تمجید می‌شود. در کارهای تلویزیون که عمدتاً خانواده‌گریز و بسیاری از اوقات هم خانواده‌ستیز است، برنامه «خانه ما» یک کنتراست و نوآوری به جا و لازم است. نه تنها چنین قالب‌هایی در تلویزیون باید ادامه پیدا کنند بلکه این نمونه‌ها می‌تواند با المان‌ها و پارامترهای قوی‌تری شکل و قامت‌های جدیدی به خودشان بگیرند.
در جریان «خانه ما» که می‌تواند مصداق و طراز قابل تأملی برای برنامه‌سازی تلویزیون درنظر گرفته شود می‌بینیم همه اعضای خانواده ضمن حفظ جایگاه عضویت‌شان در موضوعات مختلف دخالت داده می‌شوند. این‌ها همه مفاهیم مهمی است که از کلام گذر می‌کند و با یک دوربین همه‌چیز نمایان می‌شود. مخاطب با نقش واقعی پدر، مادر و فرزندان به طور واقع مواجه می‌شود. اینجا «خانه ما» و یک مسابقه تلویزیونی صرف نیست؛ چرا که مسابقه به گونه‌ای طراحی شده که بحث‌های مهم و قابل ارائه‌ای دارد.
کارشناس و برنامه‌ساز تلویزیون: برنامه‌سازی به خلاقیت نیاز دارد نه ذوق‌زدگی!/ اسیر فضای مجازی و سطحی‌نگری شدیمانتقاد یک بازیگر تلویزیون از کپی‌برداری در برنامه‌سازیکدام راه تلویزیون درست است؟ برنامه‌سازی مردمی یا سلبریتی محوری!مهران غفوریان مجری تلویزیون می‌شودفیلمنامه و سریال| سریال‌های مختلف تلویزیون باید تماشاگر را میخکوب کند نه فقط «گاندو»/ جای خالی اقتباس در فیلمنامهنویسیهمچنین مسابقه‌هایی که مسئله‌شان صرفاً توانایی‌های فردی نه از جنسِ استعدادیابی درست، بلکه بیشتر به درد سیرک می‌خورد و نامش را اصطلاحاً استعدادیابی می‌گذارند. هر روز هم یک استعدادیابی جدید در تلویزیون مثل قارچ سبز می‌شود و اعلام می‌کنند فلان روز منتظر یک استعدادیابی جدید در تلویزیون باشید! این‌ها یک فروکاست برای تلویزیون جمهوری اسلامی محسوب می‌شود که زمانی قرار بود دانشگاه باشد اما تبدیل شده به چیزی همانند "سیرک خلیل عقاب!!"
برنامه‌ای را می‌گویند استعدادیابی که یک فردی یا مَلَق می‌زند و یا روی بند راه می‌رود؛ یا همه را شگفت‌زده می‌کند. یا در همین تلنت کپی شده، آواز می‌خوانند تا استعدادی را به عنوان یک فرد مستعد معرفی کنند. این ادعای بزرگی است که خودشان را مسابقه‌ای برای استعدادیابی معرفی می‌کنند. ولی مستند مسابقه «خانه ما» به شدت خانواده‌محور است و تمامِ خانواده ایرانی را در این برنامه می‌بینیم.
اما برنامه‌هایی هم داریم که کاملاً مسابقه مختص آقایان است مثل «فرمانده» که در جایگاه خودش قابل احترام است و توانایی‌های فیزیکی فضای جوانان آماده رزم را محک می‌زند. تولید چنین مسابقه‌هایی کار بسیار خوب و شایسته‌ای است ولی به مراتب ساخت برنامه‌های خانوادگی مثل «خانه ما» ارزش بالاتری دارد چون همه اعضا و ارکان خانواده را درگیر خودش می‌کند.
یکی از اتفاقات دیگر این برنامه که بایستی در برنامه‌سازی تلویزیون به عنوان الگو مدنظر قرار بگیرد فاصله گرفتن از تهران و تمرکز بر پایتخت است. برجستگی و شاید نقطه عطف «خانه ما» رفتن به شهرستان‌ها و نگاه به آداب و رسوم و مناطق بِکر ایران است. مخاطب علاوه بر مواجهه با آموزه‌های دینی، اجتماعی و اقتصادی خانواده، با فضای گردشگری هم آشنا می‌شود. بارها در قاب این برنامه تلویزیونی مناطقی معرفی شده‌اند که به گوش مخاطب هم نرسیده است.
خوشبختانه انتخاب‌های درست سوژه‌ها و خانواده‌ها هم باعث شده «خانه ما» روند متعالی خودش را سپری کند. چرا که خانواده‌های این برنامه تلویزیونی، تیپ خانواده‌های ایرانی هستند. این خانواده‌ها با هنجارهای ملی و مذهبی ایرانی سازگار هستند؛ یعنی تیپ خانواده‌های دگراندیش و روشنفکر مورد علاقه سینما نیستند که معمولاً روی پرده نقره‌ای همواره خانواده‌هایی را می‌بینیم که متعلق به بطنِ جامعه نیستند. در این مسابقه به تیپ خانواده‌هایی توجه شده که سینما به آن‌ها توجه نکرده است.
تلویزیون باید به سمت برنامه‌سازی در سراسر کشور برود، از جذابیت فاصله نگیرد و به جای تبلیغ سبک‌های دیگر، سبک زندگی ایرانی اسلامی را ترویج کند که سرمنزل اصلی آن اولین و مهمترین تریبون اصلی نظام جمهوری اسلامی ایران، یعنی رسانه‌ملی است.
انتهای پیام/
R1515/P/S4,1430/CT4 واژه های کاربردی مرتبط رسانه ملی تلویزیونمنبع: تسنیم
کلیدواژه: رسانه ملی تلویزیون رسانه ملی تلویزیون
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.tasnimnews.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «تسنیم» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۲۴۳۰۸۳۵۱ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
عضو روحانیت مبارز: بَرج‌مان از خرج‌مان بیشتر است
به گزارش «تابناک» به نقل از رویداد ۲۴، سید رضا اکرمی، عضو جامعه روحانیت مبارز تاکید می‌کند نباید از دولت توقع گره گشایی داشته باشیم. او همچنین معتقد است، تک‌تک اعضای خانواده باید به فکر کسب درآمد باشند.
بخش‌های مهم گفتگوی اکرمی با رویداد ۲۴، را در زیر می‌خوانید:
*همه می‌دانیم که گرانی وجود دارد و مردم مشکلات زیادی برای تامین هزینه‌های‌شان دارند. به همین دلیل در خانه و خانواده همه افراد باید کار کنند تا همه‌شان درآمدزا باشند. یعنی یک نفر نمی‌تواند مخارج خانواده را اداره کند.
*مساله مشکل‌ساز دیگر این است که امروز بَرج‌مان از خرج‌مان بیشتر است. خرج‌مان فقط صبحانه، نهار، شام، لباس و مسکن است. اما برج‌مان زیاد است که شامل موبایل، سفر و ... می‌شود. چون معیارها و شرایط زندگی تغییر کرده است، مرد خانواده به تنهایی نمی‌تواند یک خانواده را اداره کند. اگر همه افراد خانواده به اندازه خودشان تلاش کنند، قطعاً می‌توانند خانه را اداره کنند.
*اینکه می‌گویند، کار نیست را قبول ندارم. کار را که از آسمان یا خارج نمی‌آورند و باید ایجاد کرد. هر کس که غیرت کاری دارد، امروز برای او کار هست. بیش از ۵ ملیون افغانی در این مملکت کار ساختمانی، کار سنگ‌بری، کار سرای‌داری می‌کنند؟ چطور برای افغان‌ها کار هست، برای خودمان ایرانی کار نیست؟ کار هست و ما باید دنبالش برویم.
*ما از قدیم‌الایام مربایی را که می‌خوریم، بسته‌بندی و آماده نمی‌خریدیم. خانم‌های خانه دوزندگی بلدند، خیاطی بلدند، آرایشگاهی بلدند و اوقات فراوان هم دارد. پس اگر بتواند وقتش را خوب تنظیم کند، می‌تواند در کنار بچه‌داری به کارهای دیگر هم برسد. خانم من هم ۷ بچه را بزرگ کرده است. هم درس داده و هم سخنرانی کرده و هم کار می‌کند.
*اینکه می‌گویند مستاجرین گرفتار هستند، باید همه ایران را در نظر بگیرید و فقط تهران را نبینید. همچنین سه‌چهارم مردم تهران خانه دارند و یک چهارم مستاجراند. پس برای یک چهارم قیصریه را آتش نزنید.
*درباره اینکه همه از دولت توقع دارند، می‌گویم دولت مسئول همه چیز نیست. اولا هر کسی مسئول کار خودش است و حق ندارد همه کارها را گردن دولت بیاندازد. دولت باید حمایت و نظارت کند. بنا نیست همه کارها را به دوش دولت بگذاریم و از او بخواهیم، سیر و پیاز ما را تهیه کند. ما در اقتصاد هم بخش خصوصی داریم و هم تعاونی داریم و آخرین بخش دولت است.
*اینکه می‌گویند، رفت و آمد در تهران مشکل است، دلیلی برای کار نکردن نیست. بنا نیست همه برای شاغل بودن از خانه بیرون بیایند. الان بسیاری از کارها هستند که در درون خانه می‌توان انجام داد. در واقع حمل و نقل دو ساعته و سه ساعته روزانه برای موارد خاص است.
همسان سازی حقوق بازنشستگان کشوری از خردادماه سال جاری